De fluistering van Yshotha - 3

"Maar jullie zijn nog maar net zestig," riep ik uit toen mijn ouders tegenover ons zaten en het vertelden. We zaten in één van de woonkamers in het grote huis waar we met zijn allen woonden. Er waren vijf slaapkamers; zes als je de kamer meetelde waar mijn moeder een inloopkast van had gemaakt. Eén van de andere kamers had ze willen omtoveren tot een sauna, maar daar had mijn vader een stokje voor gestoken. 

"Dat is toch veel te jong om met pensioen te gaan?"

"Dat weet ik niet, hoor. Schooldirecteuren gaan ook vroeg met pensioen," wierp mijn vader tegen.

"Jij bent toch geen schooldirecteur? Je bent een man met je eigen zaak, zonder een goede oudedagsvoorziening."

"Ach, ik heb een getalenteerde dochter die prima in staat is on ons allemaal van ons natje en droogje te voorzien. Om nog maar te zwijgen van de man naast je, de beste balsemer van het land." Hij knipoogde naar Nyarlathotep. 

 "Laat Ishnigarrab dat maar niet horen," zei ik kortaf. 

 "Ishnigarrab is briljant. Ze heeft me alles geleerd wat ik weet," zei Nyarlathotep.