De taal tussen de dingen - Sarah Domogola

Vannacht droomde ik dat ons huis instortte. De grote schuur was ingezakt en het houten dak lag verspreid over straat.

Ik schrok wakker, verstijfd van schaamte hapte ik naar adem. Eigen schuld! Had ik maar niet zo'n oud huis moeten kopen! Wat zal de buurt boos zijn!

Ho, wacht eens even. Wat gebeurt hier nou eigenlijk? Ik woon diep in de provincie waar mensen stevige gedachten hebben over hoe vaak we ons stoepje moeten vegen en waar de kliko moet staan. Waar ik in Amsterdam de sociale druk voelde over hoe je presteerde, in de bergen over hoe bezig je was en hier over hoe vaak je je heg snoeit, weet ik nu dat er eindeloos veel manieren zijn om de norm van de buitenwereld leidend te maken. Om verstandig en rendabel en succesvol voorop te stellen.

Waar het eigenlijk om vraagt, is een andere taal. Ons huis stort in. Het is niet zo gek, want onze wereld stort in. En mijn stoepje schoonhouden is het eerste wat in me opkomt, terwijl het het laatste zou moeten zijn dat me nu bezighoudt. Ik zoek naar een taal in mezelf die iets anders aanspreekt, die de luchtbel van het uiterlijk vertoon doorprikt en de binnenwereld aanspreekt. 

Ik zoek steeds opnieuw naar die taal. Niet in woorden, maar vooral in doen en laten, ook als dat mijn persoonlijk gewin aantast. De (meer) ethische variant kiezen, al is het veel duurder. Nee zeggen. al is het onbeleefd. Het zelf doen, al kost het meer tijd en wordt het minder mooi. De waarheid vertellen, al brengt dat misschien verdriet. De boom laten staan, al kost dat zonlicht. Er zijn elke dag keuzes te maken die ons niets opleveren, maar waardoor de wereld opgelucht adem haalt. Dingen die niets bijdragen aan mijn directe welzijn of portemonnee, maar wel in het welzijn van het geheel. 

Ze zeggen dat een nieuwe wereld niet tot ons komt, maar door ons komt. De taal zoeken van een nieuwe, levensvoedende, gezonde wereld is mijn begin. Het vraagt om aanpassing van denkwijze, en van leefwijze, maar ik merk dat als je moeite doet om die symbolische taal te gaan spreken, dat er dan zomaar iets bijzonder kan gaan gebeuren. Dat de wereld ineens gaat antwoorden.