Scherven brengen geluk - 1

Anna McNichol greep voorzichtig de kromme, oude vingers van haar moeder vast. "Ik weet niet wat ik moet doen," zei ze. "Vanaf nu ben ik voor altijd alleen."

 
Blanche was vijfentachtig en woonde nog deels zelfstandig, maar ze stond op de wachtlijst voor intensievere zorg. Haar gezondheid ging steeds verder achteruit, en Anna wist dat haar moeder binnen afzienbare tijd op de afdeling voor mensen met dementie terecht zou komen. 

 "Je hebt mij, hoewel ik weinig meer voor je kan betekenen. En je hebt je kinderen, hoewel het de bedoeling is dat jij er juist voor hen bent.